jaren worden dieper
legt een vraag zich neer
in poëzie
de dood
met besneeuwde lippen
aan woorden likt
het blijft een bewegen
al is de avond net
hetzelfde
en lacht een kind om honing
aan moeders hand
ween ik dan
om de vreemdeling
die in de schemer de stilte
binnentreedt
*
ik tik tegen de binnenkant
van deze verzen
en ruik angst omdat er liefde is
hotmail.comGeplaatst in de categorie: psychologie
jaren worden dieper 4.0 met 18 stemmen 
300
300
Geef je reactie op deze inzending:
Woorden laten zich schrijven tot verzen, wat binnen zit komt naar buiten. Diep, mooi gedicht.