Netgedichten

netgedicht (nr. 41.575):

Nostalgisch gedicht

Jeugdjaren zo snel verstreken,
verzwolgen door de mist der tijd,
op kousenvoeten weggeslopen,
gevangen in onomkeerbaarheid.

Jaren die toen eindeloos leken,
toen alles groot was en nog ver,
toen verwachting nog bezielde
bij de flits van een vallende ster.

Over jeugd en vroeger spreken
ontlokt steeds een vleugje poëzie
om herinneringen los te weken
en zalig te wentelen in nostalgie.