Nog scherpt de rots
geef mij
de stenen
die je vindt
wil de
gedachten zien
van generaties lang
hun zicht in
het weerkaatsend licht
heeft ze gerond
door water
wind en ijs zijn ze
schitterend gepolijst
zo kwamen
de lagen bloot van
hun vloeibare dromen
samen zijn we
ooit ontstaan maar
alles is een eigen weg gegaan
nog scherpt de rots
en laat zijn tanden zien
maar aan de voet ligt al zijn trots
Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl
Schrijver: wil melker, 2 december 2011
Geplaatst in de categorie: liefde