Netgedichten

netgedicht (nr. 41.709):

Heelheid

Heelheid

Helemaal hier te leven, aards en vol met glans,
ontwrichting weinig beleden geeft scheuren in mijn hand.
Gesloten is mijn wereld zo lang dat duurt,
echter diep van binnen breekt een muur...

Zichtbaarheid is niet de maat; liefde is een naam!
Door ontwrichting heen schijnt een licht, warm en zacht.
Tijd wordt overwonnen en sterven is verleden tijd;
eeuwigheid is begonnen, in seizoenen, het neemt de tijd.

Cirkels cirkelen in straten van hout. De laatste cirkel
opent in een zee van goud. De branding zingt vanuit de diepte:
werkelijkheid is aards en hemels, zichtbaar voor elkaar,
heelheid begint in de gevoeligste snaar...