De figuranten
De woorden in mijn ongeschreven verhaal
vervagen tot grijze stippels niets.
De betekenisloze figuranten van mijn leven
zijn opgetekend in de aftiteling
waarmee het verhaal begon.
Hoe schreeuweriger de verschijning,
hoe groter de naam,
hoe inniger de verwachting.
Verwachten die jij nimmer kon inlossen,
mijn lief...
Aan het einde van het verhaal,
word ik ten grave gedragen
naast de ongekende soldaat,
de naamloze strijd
die ik wel heb willen leveren,
elke dag opnieuw,
vastberaden...
maar nooit heb gestreden,
wordt voor alle zekerheid maar snel vergeten.
Gelukkig vallen er tussen woorden,
altijd spaties.
En tussen die spaties
altijd stukjes niets.
Geplaatst in de categorie: afscheid
liefde 3.0 met 2 stemmen 
513
513
Geef je reactie op deze inzending:
Sorry, ik gebruik deze omweg even om te reageren op je reactie op het Romeinse grafschrift. Bekijk de vertaling onder distichon 11 De gierzwaluw eens! Misschien zou je die wel een gedicht noemen ...