Netgedichten

netgedicht (nr. 42.083):

impressie van het onzichtbare

niemand kijkt
vragend
wanneer ik nacht word
eenzaam val
uit de schoot van het licht
als was ik enkel een stem
waarvan waanzin zich
niet meer lost
het is wat het is
en geloven was nooit
een waarheid
slechts een ontbinden
van gedachten zonder
gezicht
waar wil je dat ik sterf
mij te grijpen leg,
vierhoofdig
in de onmacht
op lippen droog
doorzichtig zoals het water
geweven uit het maanzand
waar overwintering
de buitenstaander doet vluchten
van de ene krater
naar de andere

niemand voelt
wanneer de ochtend woorden slaat
luidop leest in een boek
hoe jij de poëzie in mij verdooft

Schrijver: kerima ellouise, 9 januari 2012

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

impressie van het on

4.0 met 13 stemmen

406

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

sacrajewa, 13 jaar geleden

Zo mooi als enkel jij dat kunt. Je bent een klasse apart, Kerima!

jdzs, 13 jaar geleden

ook de titel vind ik heel mooi

Hilly Nicolay, 13 jaar geleden

Dat, wat toch soms zo eenzaam voelt, bijna niet te vatten.
Maar, toch ook de drang geeft om het te benoemen.
Het naar buiten te brengen. (zo las ik het althans)

Irmlinda de Vries, 13 jaar geleden

Ik zie wat je zegt, ook al is het onzichtbaar... herkenbaar mooi Kerima!

de wietende, 13 jaar geleden

een beschrijvende impressie anders dan anders. met een grandioos slot.

marije Hendrikx, 13 jaar geleden

zo sterfelijk, zo eenzaam is dit prachtige droom-ontbindende gedicht - dat poëzie niet verdooft maar eerder als een Phoenix uit de as doet herrijzen - grootser en mooier als ooit daarvoor.

Alida, 13 jaar geleden

Een prachtig gedicht kerima,vooral die laatste zin raakt me diep.

Han Messie, 13 jaar geleden

Uitvoerig beschreven verheerlijking van het onzichtbare, dat toch voelbaar aanwezig in ons is. Maar het blijft tegelijk onvatbaar, daarom des te mooier!

Geef je reactie op deze inzending: