wachtruimtes
rond de balie heerst onzekerheid
de nummers kloppen, maar de tijd
holt achteruit
op het scherm verschijnt er iets
dat correspondeert, getallen met een letter
en een grote A erbij: de rij krimpt in
tot boze blikken aan een oud begin
nog even dan
voor het raam verschijnt een blauwe vlek
het lijkt op hoop en op een uur dat eerder nog
als zorgeloos minuten telde
drie plastic bloemen vernoemen slechts
een oude naam
het bed is wit, de slangen sluizen zoveel druppels
aangelijnd een witte arm
er ruist kleding rond de wetenschap
dat leven slechts vergankelijk is
waarom mis ik nu
de eenvoud van hun kleine huis?
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...t.php?fotogedicht=wachtruimtes
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 21 januari 2012
Geplaatst in de categorie: emoties