inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 42.183):

Dochter

De zachte vingers van de nacht
strelen langs je blonde haren,
die nog de zoete geur bewaren
van wat de zomerdag je bracht.

Jouw adem gaat onhoorbaar zacht
als nauwelijks aangestreken snaren.
Kostbaar de beelden die ik wil sparen
van mijn kind dat woelend even lacht.

De dromen die haar begeleiden
in haar zo ademstille bastion
zorgen voor een onbewust bewegen.

Voor even van de wereld afgescheiden
wacht haar met de nieuwe ochtendzon,
opnieuw een dag van onbekommerd leven.

Schrijver: Gerard Vlaar, 28 januari 2012


Geplaatst in de categorie: kinderen

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 572

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
30 januari 2012
Email:
maryama37hotmail.com
dit gedicht in stille rust, draagt de tonen van de ochtendzon al in zich.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)