inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 42.370):

Eeuwigheid*

Had ik in de voltooid verleden tijd,
toen ik dit soort wendingen niet voorzag
en hopeloos leefde van dag tot dag,
houvast en steun aan relativiteit,

nu mis ik één etmaal lang haar glimlach
en wacht in spanning en zonder respijt
op het einde van deze eeuwigheid,
opdat ik snel weer met haar dansen mag.

Zweven wij als twee hemellichamen
borst tegen boezem om elkaar heen,
van blijdschap is het dat ik hierom ween.

Het samenvloeien van onze banen
is een wonder zoals het mij verscheen
hetgeen zelfs Copernicus zou beamen.

Schrijver: Ferdinand van Heijningen
Inzender: Frank van Hassel, 14 februari 2012


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 1.278

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)