Eeuwigheid*
Had ik in de voltooid verleden tijd,
toen ik dit soort wendingen niet voorzag
en hopeloos leefde van dag tot dag,
houvast en steun aan relativiteit,
nu mis ik één etmaal lang haar glimlach
en wacht in spanning en zonder respijt
op het einde van deze eeuwigheid,
opdat ik snel weer met haar dansen mag.
Zweven wij als twee hemellichamen
borst tegen boezem om elkaar heen,
van blijdschap is het dat ik hierom ween.
Het samenvloeien van onze banen
is een wonder zoals het mij verscheen
hetgeen zelfs Copernicus zou beamen.
Inzender: Frank van Hassel, 14 februari 2012
Geplaatst in de categorie: liefde