voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 42.516):

kolkenklank

k voel mezelf meestromen
met de schaduw die rond mijn hart waart
hoe hij klotst, onderweg, tegen een leger wordende horizon
nimmer thuisgeraakt door de wreedheid van de wind,
in de avond gebaard

jij beweegt naar rotsvaste gestaltes, waarin mijn lichaam vervaagt;
zich niet vertonen kan omdat verdriet om ziltig vertrouwen vraagt

wij verliezen ons niet aan de werkelijkheid of waan
maar aan de dromen die doorheen de bloei van vloed
niet kunnen gaan

Zie ook: http://www.youtube.com/wa...wqgIfkFV2_3VmVBI9hLoWg&index=1

Schrijver: kerima ellouise, 16 februari 2012

Geplaatst in de categorie: psychologie

1
2
3
4
5

4.0 met 15 stemmen

399

Er zijn 11 reacties op deze inzending:

Quicksilver, 13 jaar geleden

zo bijzonder mooi, ik laat me even meestromen in deze woordenvloed ...

Hazen, 13 jaar geleden

In gedachten laat ik me meevoeren in jouw poëziekolk, verdrink en wentel me in bewondering...

Irmlinda de Vries, 13 jaar geleden

De stormachtige zee die immer stromen moet... De lading duidelijk voelbaar. Mooi Kerima!

Hilly Nicolay, 13 jaar geleden

In bewondering gelezen Kerima.

wietse, 13 jaar geleden

de meermin der zee schreef.

switi lobi, 13 jaar geleden

Bijzonder diepe emoties.. erg mooi naar buiten laten komen.

Joanan Rutgers, 13 jaar geleden

Hé, je lijkt sprekend op Kristien Hemmerechts en even zo begaafd, maar dan op poëtisch vlak!

marije hendrikx, 13 jaar geleden

zo mooi ....

mobar, 13 jaar geleden

Ik liet mijn leesoog meestromen, met dit prachtige gedicht!

anny, 13 jaar geleden

jij beweegt naar rotsvaste gestaltes,,,, heel bijzonder gedicht...

rob bonenkamp, 13 jaar geleden

Ik las en zag. ;-)

Geef je reactie op deze inzending: