Netgedichten

netgedicht (nr. 42.611):

Onvatbaar hoog

er is een weg
die geen ander kan horen, een weg
in het laatste licht van hun sterflijkheid

het houdt mij
in mijn stilte gevangen; duister, de gele vlek,
het gloeiend ijzer van de dood

buiten rouwt het wit
terwijl de dag huilt om de zware boodschap
van de boom

die mij in zijn treurlied omhoog werpt
naar de silhouetten van de wolken
los van kwelling

ik wil de afstand verkleinen
en strek mijn armen uit
naar het meest nabije

mensen, het waren mensen
ik hoor hen gaan

Krakau, 19 februari 2012
(3)

Schrijver: kerima ellouise, 4 maart 2012

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: oorlog

Onvatbaar hoog (3)

4.0 met 17 stemmen

292

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: Annejan Kuperus
Datum:: 28 maart 2013
Email:: ajkuperushotmail.com; In 'Onvatbaar hoog' geef jij met 'de silhouetten van de wolken, los van kwelling' aan waarom jij het verschil tussen kunst en kitsch bent. Jou lezen, doet denken...!

Naam:
Datum:: 4 maart 2012; Het waren mensen die gingen, inderdaad! Hun weg kunnen wij niet horen. Goddank! Maar zij moesten wel gaan! Mooi geschilderd, Kerima

Naam:: Irmlinda de Vries
Datum:: 4 maart 2012
Email:: irmart140xs4all.nl; Bloedstollend sterk geschreven Kerima... Ik hoor de mensen (ver)gaan...

Geef je reactie op deze inzending: