inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 42.719):

Transfiguratie

Zoveel moet losgelaten worden: straks
weer de lente, het licht op de berg en
de uren met vrienden, het vrolijke spel;
niets blijft hier duren – de tijd verstrijkt.

Steeds weer moet losgelaten worden: niets
bindt voorgoed, geen woorden of dromen,
maar we gaan verder, het leven is groter
dan enkel maar het hier en het nu.

Zoveel moet losgelaten worden: weer
terug naar het dal, naar het geven en nemen,
de raadsels en twijfels erbij, maar de bomen
dragen gauw weer bloesems. We mogen leven.



http://www.youtube.com/watch?v=RLsQ-_jnxeQ&feature=related

Schrijver: Adeleyd, 4 maart 2012


Geplaatst in de categorie: religie

4.3 met 7 stemmen aantal keer bekeken 301

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Hilly Nicolay, 13 jaar geleden
We mogen leven, verlangen naar de bloesems,
in de vreugde van het lentelicht. Mooi Adeleyd.
Coby Poelman-Duisterwinkel, 13 jaar geleden
Een prachtig gedicht! Hoopvol en diepzinnig!
kerima ellouise, 13 jaar geleden
zonder loslaten geen begin waarin tijd als een reisgenoot de koffers draagt...mooi Rosa.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)