voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 42.958):

(Stilte)

Niet eens het niets
of de leegte
is als taal of als mens
tot mij gekomen

in een vorm zonder afscheid
of begroeting tijdens de nacht
en in het wachten onhoorbaar
maar opgemerkt

in aantoonbare onschuld
niet bodemloos of torenhoog
maar horizontaal als oneindige verte
vertwijfeld weggebleven

door in mijn hoofd te zwijgen.

Schrijver: mobar
Inzender: Henk van Dijk, 22 maart 2012

Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

1
2
3
4
5

4.0 met 9 stemmen

614

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

JELOU, 13 jaar geleden

Weer die laatste zin.....!:-) Je bent goed in eindzinnen:-)

kerima ellouise, 13 jaar geleden

stilte als oneindige verte heft de horizon op in jouw prachtige gedicht!

Geef je reactie op deze inzending: