inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 43.072):

De oude tuinpoort

Met lichte drang en schuchter
kraakte de tuinpoort in haar oude voegen
Toen ik haar op een kier zette.

Verborgen bloemperken
richtten vol verwachting hun bloemknoppen op
dronken van de goudgele ochtendstralen,
koesterend en vleiend
in de warme rondingen van moeder zon.

Even zacht en voorzichtig
kraakte ze uiteindelijk in haar oude scharnieren
weer dicht, terug op slot.

De dag verdween bij de avondgong
slechts nog schaduw latend,
begeleid door een melancholische melodie
van de leeuwerik die zijn afscheidslied zong.

Schrijver: Katty, 8 april 2012


Geplaatst in de categorie: natuur

4.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 217

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Marleen
Datum:
15 april 2012
Prachtige symboliek over het schuchter openstellen van een gesloten hart ....
Naam:
Hendrik Klaassens
Datum:
11 april 2012
Fraai, sfeervol gedicht, Katty, dat tegelijkertijd ook weemoedig stemt. In gedachten zie ik hierbij een verwaarloosde tuin voor me, waar al tijden niemand meer geweest is. Het is net alsof de bloemen even opleven wanneer een toevallige passant een kijkje komt nemen. Met plezier gelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)