Netgedichten

netgedicht (nr. 43.074):

Voor altijd

gedachten waaien door de kamer
maar toch weet ik dat jij daar bent
hou mijn hoofd vast in mijn handen
denk ik terug aan ons mooiste moment

van toen er nog sprake was van wij
streelde ik uren door jouw haren
lagen we samen lepeltje lepeltje
beelden die ik in mijn hart zal bewaren

nee nooit meer wil ik een ander
wil voor altijd de jouwe zijn
nu de leegte zo immens is
voel ik me van binnen ontzettend klein