Martelares

(voor Joelia Timosjenko)

Het spijt me zo
ik kan je met mijn woorden niet helpen
al doe ik nog zo mijn best
de wereldse anti-krachten gapen erbij
en slaan ook mij in de pijnlijke boeien.

's Nachts dwaal ik met mijn geest naar je cel
en streel ik je mooie haren, je wangen en
je bijna gebroken rug. Ik probeer de bewakers
van je af te slaan met voodoo en sjamanisme,
ik geef ze grote bossen bloemen en knip hun
blinde negativiteit voorgoed door.

Ik schenk je op afstand extra levensenergie
en de moed om niet op te geven, maar hun
tirannie in de kern te weerstaan en mij
en vele anderen te accepteren als
symbolische wapens die zullen overwinnen.

Iedere marteling die jij ondergaat, voel ik
iedere vernedering die jij verduurt, eet ik op
iedere doodsbedreiging die jou wordt aangedaan,
doen zij mij aan en dat zullen ze weten,
want voor mij ben jij een zus die ik liefheb
en dan komen er krachten vrij die zij voor
onmogelijk houden, maar juist daarom

hun toekomstige ondergang inluiden.

Joelia Timosjenko Martelares

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 294