Netgedichten

netgedicht (nr. 43.635):

waarheen wij ook gaan

het is beslist
ik treed in het huwelijk

de dag geeft ons zijn zegen
terwijl een vogel zich vasthecht aan de zee
en krijst tegen het wegglijdend water

wij houden onze adem in
en willen de spiegel van de maan als getuige
waarin wij vloeibaar kunnen dromen

al dansend, rond en rond

met zwarte of gele vruchten op het hoofd
en vuurtorens vol knipperend zout

het is beslist
bij het verstrengelde licht

ik huw de nacht
onder een tijdloze cirkel

Schrijver: kerima ellouise, 14 mei 2012

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

waarheen wij ook gaa

4.0 met 16 stemmen

545

Er zijn 9 reacties op deze inzending:

Irmlinda de Vries, 13 jaar geleden

De nacht verzegelt de beide tegenpolen, waarin de maan de getijden wiegt... Wonderschoon Kerima!

claire, 13 jaar geleden

In eb en vloed, als korrels van de zee, sporen acherlatend op het zand. Gefeliciteerd, zou ik zeggen ;-)

Hilly Nicolay, 13 jaar geleden

Een verbintenis, dansende hartjes op een maanlichtstrand. Ik houd mijn adem in en zucht eens diep, zo mooi!

Marije Hendrikx, 13 jaar geleden

Mooi dit nachtelijke huwelijk

geeraardt, 13 jaar geleden

mooie beelden en een verrassend en woordrijk slot

elze, 13 jaar geleden

Gehuwd met alles aan het leven wat ons ermee bindt ,,mooi

Anny , 13 jaar geleden

Wat bijzonder mooi dit gedicht!

Coby Poelman-Duisterwinkel, 13 jaar geleden

Een tijdloos mooi nachtgedicht!

wietelaert, 13 jaar geleden

huwelijkswoorden die nog nooit in deze vorm zijn verschenen. met maan als getuige en de zee als bruidsgezel. om, in de branding staande, mee te beleven.

Geef je reactie op deze inzending: