inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 43.936):

al meer dan een leven geleden

er is een stilte in mij
die ik nimmer heb kunnen
verklaren

daarom moet ik je vragen
of je mijn lichaam wil verlaten

maar voor we afscheid nemen
en het verdriet van de wolken drinken
wil ik nog één maal met jou
naakt voor de spiegel staan

schitteren binnenin
om doodgewone dingen, om de vogels
die in de bolster van mijn buik hebben gevlogen

om de duinen
die nog zachter klinken dan de lelietjes-van-dalen
langs een witte watersteen


de dag vertrok en liet een vers achter

niemand kan de dood verdragen
zonder het leven te beminnen

nog verder dan voor ogen


Zie ook: http://www.youtube.com/watch?v=f8PZLAJmK6E

Schrijver: kerima ellouise, 11 juni 2012


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 381

Er zijn 9 reacties op deze inzending:

i, 13 jaar geleden
mooi........heel erg mooi!
lijda, 13 jaar geleden
om stil van te worden! (zonder verklaring)
Jacob, 13 jaar geleden
Werkelijk zeer mooi gedicht, dit is Poëzie met een grote P.
Annejan Kuperus, 13 jaar geleden
Dit is een gedicht als een plaatje. Magistraal is de zin: 'het verdriet van de wolken drinken'.
Hilly Nicolay, 13 jaar geleden
Het raakt me. In de "doodgewone" dingen schuilt liefde, zo heel dichtbij. Klasse gedicht!
annabel, 13 jaar geleden
"niemand kan de dood verdragen zonder het leven te beminnen"....wat een sublieme zinnen!
wieteluit, 13 jaar geleden
die beschrijvingen in akkoorden die glinsteren als zeezand...zo heb ik de witte watersteen lief...
een groots kleinood!
Edwin van Rossen, 13 jaar geleden
Schitterend!
Gerhard Burgers, 13 jaar geleden
schitterend !!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)