voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 44.600):

de taal die we zochten

is er nog een zin, een samengesteld woord,
dat groter is dan de schaduw
van een verloren liefde

waarin kraaien zichzelf kwijt willen
rondom hun eigen gekrijs vallen, altijd maar verder
wanneer de bangste dromen beginnen

is er nog iets, evenveel als een vroeger vertrouwen,
dat in ons hart past, nooit hoeft achter te blijven
met een vermomming, bespeeld door oogleden van de tijd

en als de woorden zich dan strekken
bovenop het puin van zwartverblinde vleugels
zijn wij dan bestand tegen de tijdloosheid

Schrijver: kerima ellouise, 4 augustus 2012

Geplaatst in de categorie: psychologie

de taal die we zocht

1
2
3
4
5

4.3 met 7 stemmen

393

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Adeleyd, 13 jaar geleden

Nee, groter dan zelfs een schaduw van de liefde is er niets!

Marije Hendrikx, 13 jaar geleden

een tijdloos beeld indrukwekkend neergezet en in zo heel mooie woorden gegoten.

hb, 13 jaar geleden

krijsende kraaien, hard om lezen, maar de eerste strofe toont met haar verzachtende beelden de doemvraag in dit gedicht.

Ferdinand van Heijningen, 13 jaar geleden

"Bestand tegen de tijdloosheid", heel mooi, Kerima, dit gedicht is het zeker.

mobar, 13 jaar geleden

Hoe taal zijn/haar diepte vind, fraai.

Geef je reactie op deze inzending: