Conclusie
Je hebt me op mijn ziel getrapt.
De bloemen zijn geplet.
Uit wat voor vaatje je ook tapt,
de bakens zijn verzet.
Ik heb je te hoog ingeschat
als zelfbewuste vrouw.
Nadat je me had liefgehad
verdween de passie gauw.
De zelfkant van jouw eigen ziel
zat meestal goed verstopt,
tenzij er wat te zwijgen viel
als jij iets had verkropt.
Na al die jaren samenzijn
had ik je steun verwacht.
Geen ego in gewenste schijn
kan veinzen dat het lacht.
Inzender: J.Meinardi, 24 augustus 2012
Geplaatst in de categorie: liefde