vele dagen, nachtenlang

een wolk snijdt de maan doormidden
de man opent zijn ogen

welk deel van jouw land ken ik,
vraag ik
waaraan ben je gestorven

aan de waarheid, de wind
witgepoederd door de enorme stilte
van de eenzaamheid

ik vraag waar je bent
en voel het afgesneden deel

de kamer is vol gegons
wanneer je me zwijgend ontmoet

we schrikken van het eigen beeld

Schrijver: kerima ellouise, 8 oktober 2012

miemakehotmail.com

vele dagen nachtenl

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 6 stemmen 346