inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 45.211):

Eolisch sediment

Mijn geheugen voelt als korreltjes in mijn hoofd.
Zij zijn zo licht dat zij vanzelf gaan zweven
als door aanlandige wind licht verdoofd.
De vrije vlucht duurt nochtans maar even,
want in luwte geleid door kalme hand
dalen zij als stof van zwangere wolken neer.
Zij kruipen voort als eeuwig stuifzand
maar keren nooit naar ijle luchten weer.

Schrijver: Iniduo, 8 oktober 2012


Geplaatst in de categorie: emoties

2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 93

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)