Dat stukje steunpilaar
Een windvlaag stoot hun thuis kapot
en breekt het leem in stukken
Dit prachtpaar vliedt steeds verder weg
van herfststorm met zijn nukken
De traan die zilte treurnis kleurt
oud zeer wat in ’t geweten zeurt
Nu bladerdek de slapen van
de lentebloem beschermt
en wintervorst zich over ’t land ontfermt
met sneeuw en ijs als wapen
De dag tekent zich schuimig af
in grijs getooide wolken
Hoe zal zij ooit haar fel gemis
naar iets subliem vertolken
Hij rendert met zijn geestesoog
de pijn die haar naar binnen zoog
en deugdzaamheid deed kreuken
-dit bloemenhart deed buigen-
Hij neemt haar fluisterend bij de hand
drijft zorgen blozend aan de kant
Hij is dat stukje steunpilaar,
haar beterschap voor morgen
Kunstwerk: " Amazone met arend ", 2012
Kunstenaar: Irmlinda de Vries
Zie ook: http://oermirm.blogspot.com
Schrijver: Irmlinda de Vries, 18 oktober 2012
Geplaatst in de categorie: liefde