Je lieve lach

in een zachte wind
daalt lichte glans
op het natte gras

ik zag
je lieve lach
in rouwende gedachten

ogen die
in milde wijsheid
ons weer begeleiden

nog altijd in
een warm aanwezig zijn
nu zonder zorg en pijn

jij die alles wilde delen
hebt het aardse terug gegeven
maar je lach en ogen zijn gebleven

Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl

Schrijver: wil melker, 22 oktober 2012

wlmelkerziggo.nl

leven dood verstrooien

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.6 met 5 stemmen 332