voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 45.918):

lege stoelen

het licht heeft zich bevrijd
en heeft mij een volle schaduw nagelaten
ik zou je kunnen vragen
hoe het is
om op papier in duisternis
te verblijven

jouw tegenspraak is zwak
ook van het lot dat dwarrelt
rond woorden van eindeloze eenzaamheid

die dode vlinders begraven
achter het roestig hek dat niemand aanraken wil

behalve de nacht
immer de nacht

hij beroert met zijn lippen
de vleugels

het sterven in schaduw
is hem onbekend

hoe zou het zijn

Schrijver: kerima ellouise, 19 november 2012

Geplaatst in de categorie: psychologie

1
2
3
4
5

4.0 met 8 stemmen

413

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Hilly Nicolay, 13 jaar geleden

Hoe zou het zijn, als het licht de schaduw zou kunnen vangen, het licht van verlangen... Bijzonder gedicht.

Irmlinda, 13 jaar geleden

Je hebt de dode vlinders begraven in een droef woordenspel... Mooi Kerima!

julius, 13 jaar geleden

in mooie beelden gedicht

elze, 13 jaar geleden

de wil om steeds weer te ontwaken taant af zoals de tijd uit het lichaam verwijnt

hans rauch, 13 jaar geleden

Prachtig en vooral aangrijpend.
Voor mij althans.

wuitserd, 13 jaar geleden

schrijven in het zwart in het hart.

Geef je reactie op deze inzending: