De stichter van het Noodlot
(De vertwijfeling van de mens)
Ik ben de tijd met strakke wijzers
de balk die rechte ruggen knakt
de staar die aan Uw ogen vreet
Ik ben het kapotte oorlogskind
het wondvocht dat blijft druipen
Ik ben het zijspoor in Uw denken
Zo heb ik U als mens verwacht
Zo hebt Gij mij als een God gedacht
Ik breek ijzer met ijzer
ontvlam vuur met vuur
Ik schenk U het gif der slangen
Ik ben de roestplek op Uw ziel
de gebroken pezen in Uw hiel
de vliegen op Uw vuilnisbelt
Ik ben de wissel op het levenspad
de struikel in Uw rappe tong
de huiver in de barenswee
- waaruit ik U schiep:
het onkruid in Uw woekertuin
de zachtheid van een dode nerts
de meerpaal in Uw kolkend bloed
de wijsheid van een verguisd man
het droesem in een stenen kan
de vangrail in een haarspeldbocht
Zo heb ik aan de grens gewacht
Zo hebt Gij mij als een God gedacht...
Kunstwerk: ' Leven in zwart en wit ', 2012
Kunstenaar: Irmlinda de Vries
Zie ook: http://oermirm.blogspot.nl
Schrijver: Irmlinda de Vries, 15 december 2012
Geplaatst in de categorie: filosofie
dus lieve Heer
vanaf nu eet ik alleen nog een peer
(kon het niet laten Irmlinda)
Prachtig beeldend verwoord.