inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 46.261):

Het magisch aureool

hij was artiest
maar mensen
maakten hem tot god

leefde als idool
hun symbool van
wensen en verlangens

zij lagen aan zijn voeten
maar het magisch aureool
had voor hem niet zo gehoeven

eenzaam was de top
een dode op een voetstuk
hij ging er langzaam aan kapot


Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl

Schrijver: wil melker, 16 december 2012


Geplaatst in de categorie: kunst

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 273

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Kees Borgdorff, 13 jaar geleden
Zou je de laatste twee regels niet om moeten draaien, Wil? Je gaat meestal eerst kapot en dan
dood. Nuchtere vraag hé?
Irmlinda de Vries, 13 jaar geleden
Dat deze ware woorden, iedere artiest maar bij mag blijven omwille van de bescheidenheid... Mooi gebeiteld gedicht Wil!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)