inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 46.472):

In godvergeten eenzaamheid

zag zonnen trillen
manen dalen
en weer klimmen

de zee verstoof
tot waterzand
vloed schuwde het land

hield mij staande
in natuurgeweld
toch ben ik geveld

de hand ontbrak
die mij kon helpen
op een strand vol schelpen

ik stierf daar in
godvergeten eenzaamheid
maar ook die dood gaf geen respijt


Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl

Schrijver: wil melker, 8 januari 2013


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 373

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)