Netgedichten

netgedicht (nr. 46.625):

levensmoed

Er kan teveel gebeuren in een mensenleven
waardoor de moed verschoten is...

Laatst redde mij een man van een dorp dichtbij,
hij bood een shagje aan.
En luisterde...
Het verhaal kwam in golven,
soms als braaksel, vulgair
dan als erudiet épos historique,
nu als een verlepte roos.

Mijn hele leven lang ben ik aan het poetsen,
een vlek die niet verdwijnen wil.
Hij legt een diepe schaduw, van grijs, naar lila, tot diep-blauw naar
inktzwart.