voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 47.321):

laven

in een duinnest
ligt het bedichte blad

een meeuw kukt
kleine wolken
naar het middaguur

het wordt stil en ongevlekt blauw

verrassend is de wind
wanneer hij met een gevederde blik letters
verschuift

jouw handen houden
het weerzien vast

sindsdien zwerft de zee in mijn navel

Schrijver: kerima ellouise, 4 maart 2013

Geplaatst in de categorie: liefde

1
2
3
4
5

4.8 met 8 stemmen

454

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Hazen, 12 jaar geleden

Laat de zee maar ruisen... liefdevol stil...

Hilly Nicolay, 12 jaar geleden

De liefde voor en aan de zee. Genietbaar mooi jouw woorden Kerima.

wachtewuit!, 12 jaar geleden

eindelijk! wachtewuit heeft weer een zeeflinterling!

Marije Hendrikx, 12 jaar geleden

wow, wat een prachtige momentopname in woord en beeld.

Martien Montanus, 12 jaar geleden

Het schuiven met letters is jou wel toevertrouwd.....heel mooi Kerima!

hans rauch, 12 jaar geleden

Op een melodieuze wijze vertel je ons
dat je je senang voelde, daar
aan het strand.
Sfeervol mooi Kerima.

Geef je reactie op deze inzending: