Netgedichten

netgedicht (nr. 47.753):

Lust of onrust

hoe het rijst, gekrompen
tot eenvoud en zich kermend
ten hemel roepend zich richtend
tegen de wijzers van de klok

het lid, een heet hangijzer dat
onrust zaait en zich manifesteert
tot de pooier van de teelbal, geen weg terug
maar slechts bekrompenheid bij
het wegebbend tij

spreek niet van liefde als lust
de emotie is die tijdloos de
werkelijkheid verontrust met
bezigheden op en aan het zwakke vlees