omlijsting
hij legt zich neer
in wind, in de tijd waar hij om
vroeg
en in die dagen reist hij
door het leven, luistert naar alles
wat stilte hem geeft
het gras verstaat zijn verlangen
het lief en leed, het hebben en houwen
het geruis van het heelal en al de andere plekken
die in een antwoord naar binnen keren
vogels, zwartglimmend, krullen zich op in het licht
als een schaduw op een zandpad
hij weet nog van niets
tot hij omhoog kijkt
Geplaatst in de categorie: psychologie
Ik vraag me af of de zin: 'dat zich naar binnen keert' misschien nog mooier past door eenvoudigweg: 'dat naar binnen keert' neer te zetten.
Maar als steeds: bewondering!