er is altijd een overkant
zie de zwemmer
hij is daar en wacht op vloed
dagen om te begrijpen
wat hem doet drijven
duinen krabben
het lichaam zonder water
heeft hij dan niet gevoeld
niets dat als een rivier begon
spiernaakt
de brug is hoog, hoger
dan de honderd nerven
in het zand
een laatste ark
kokhalst splinters uit het stof
nog van de tijd over
en de vraag die hij zichzelf stelt
wanneer hij eb als huid
meesleept
Geplaatst in de categorie: psychologie
Mooi gedicht.