Netgedichten

netgedicht (nr. 48.074):

Geen sprankeling

wij spreken
maar de woorden
fladderen in het rond

rusten nu eens
in de ene dan weer
in de andere mond

er is geen sprankeling
nooit stokt het oeverloos
geneuzel dat onze tijd verbeuzelt

ik kijk haar aan
voel trage stromen
informatie langs mij gaan

ben doodgebloed
in de niet aflatende vloed
van wetenswaardigheden

heb haar verlaten
maar de woorden
blijven zinloos met mij praten

Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl

Schrijver: wil melker, 13 mei 2013

wlmelker

ziggo.nl

Geplaatst in de categorie: liefde

praten

leven

relatie

4.0 met 4 stemmen

159

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Thomas Koppelaar
Datum:: 14 mei 2013
Email:: thomaskoppelaaryahoo.com; Het is inderdaad een overdaad aan woorden zonder ziel bij veel mensen, gelukkig niet bij jou, blijkens dit gedicht.
Mooi getoonzet, Wil! Het is de toon die de muziek maakt zoals de Fransen ook zeggen...

Naam:: Irmlinda de Vries
Datum:: 13 mei 2013; Boeiend gedicht met een slotzin die doet wankelen...

Geef je reactie op deze inzending: