Netgedichten

netgedicht (nr. 48.085):

rivier

de middag liegt
de zon bevriest de dag
gele bomen vol donkere vogels
ik loop langs de rivier

alle kinderen huilen troebele tranen
vandaag, die lange, lange dag
hier, langs de eindeloosheid
doorwaad ik hun levens

waar zijn de groene weiden vol wit leven
de gele koppen van paardenbloemen
die beloofd werden aan hen
waarom zwijgt de merel

vandaag
die lange, lange dag
waarop moeders het kwetsbaarst zijn
waarom zwijgt de lente

... voor alle ouders van vermiste kinderen ...

Schrijver: Gerhard Burgers, 14 mei 2013

Geplaatst in de categorie: actualiteit

missen

kinderen

verdriet

4.0 met 8 stemmen

270

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:: Laurens Windig
Datum:: 19 mei 2013; :D

Naam:: Marije Hendrikx
Datum:: 16 mei 2013; Er wordt over teveel gezwegen; daarmee verlaagt een mens zich ; Prachtig gedicht!

Naam:: lijda
Datum:: 15 mei 2013; De merel zwijgt, verstikt door emotie huilt ons hart!

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 14 mei 2013; en zo blijft de rivier huilen...rakend mooi gedicht

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 14 mei 2013; Raak geschreven Gerhard.

Naam:: switi lobi
Datum:: 14 mei 2013; Een hartenkreet voor vele moeders uitgesproken.. juist die ene hoopt nu zo dat haar jongens toch gevonden worden.

Rake woorden.

Naam:: Irmlinda de Vries
Datum:: 14 mei 2013
Email:: irmart140xs4all.nl; Er zijn tranen die niet drogen. In het oog van de moeder woont het kind. Erg diep en raak geschreven Gerhard.

Geef je reactie op deze inzending: