Netgedichten

2012

netgedicht (nr. 48.352):

de man en zijn accordeon

ik zie hem lopen
langs de muren van de stad
de man en zijn accordeon
de ogen in zich zelf gekeerd
Naar de diepte van zijn buik
waar heimwee woont

Het leven tekent ons
denk ik terwijl mijn blik
in hem gevangen blijft
híj is het landschap
van zijn innerlijke wereld
waarin ook ík míjn diepte zie

gevaarlijk en onvoorspelbaar
dát is waarom ik met hem reizen wil
naar het overpad
van ons mysterie
waar vertrouwde tonen
zich bevrijden

niet zozeer uit
monde van deze vreemdeling
of uit zijn geliefde accordeon

maar
uit de ogen
ja
vooral
de ogen

... www.youtube.com/watch?v=6pF506gMWYo ...

Zie ook: http://www.maryama.nl

Schrijver: Marije Hendrikx, 2 juni 2013

maryama37

hotmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: mystiek

herkenning

schoonheid

eenzaamheid

4.5 met 8 stemmen

900

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Petra Hermans, 12 jaar geleden

Het heeft iets tragisch en triest: hoe iemand
zich door het leven heen trekt.
Een zware toon of noot kan snel zijn gelegd:
voor de rest van het leven bepalend...

kornelis, 12 jaar geleden

wie weet was mijn gedicht 'de man met zijn mondharmonica' uit 2009, hier gepubliceerd in juni 2011 je inspiratie. Hoe anders zie jij de muzikant.....

Hilly Nicolay, 12 jaar geleden

De innerlijke wereld in klanken van woorden neergezet, prachtig Marije!

Irmlinda de Vries, 12 jaar geleden

Een diepere waarneming van een bijzondere ziel... Mooi gedicht Marije!

kerima ellouise, 12 jaar geleden

in de diepte van zijn wereld, oogt heimwee herkenbaar....Heel mooi Marije.

Pama, 12 jaar geleden

Zijn blues is de caleidoscoop van de wereld door de ogen van zijn muziek,iets anders kent hij niet. Mooie regels Marije.

Rudolf, 12 jaar geleden

Fraaie ode.

Martien Montanus, 12 jaar geleden

Heel mooi deze verwoording van de man met zijn accordeon!

Geef je reactie op deze inzending: