inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 48.546):

Cursief ?

Decennia lang al mijn
verwondering, ik las het
in jouw spiegelschrift,
onomwonden, gestreeld
door onvolkomenheid,
verbaasd over zoveel
wederkerigheid, gegrift
in een lichtschijn van het
schoonste vuur met de
liefdesmantel gedeeld.

Het sterven herkent
zich in de kleine dood
van afscheid, elk moment
van minnekozen verlegt
de schaduw van de tijd.

Gesmoord in twijfel en
maakt subjectief om dat
pad alleen te gaan over
de naakte pagina’s van
het laatste hoofdstuk
waarin ik werd getroost
door mijn lief, eeuwen
pril geluk op vergeeld
perkament, maar altijd cursief.

... Uit de bundel: Er bestaat geen verlies van tijd. ...


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 3 juli 2013


Geplaatst in de categorie: liefde

5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 145

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
kerima ellouise
Datum:
5 juli 2013
een wederkerig herkennen verlengt de tijd van troost....heel mooi en heel graag gelezen!
Naam:
geeraardt
Datum:
3 juli 2013
mooi, vooral de 2e strofe...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)