voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 48.641):

één leven

vandaag loop ik achteruit
terwijl mijn voeten
rusteloos de wind volgen

besta je nog
nu alles stromen zal of ga ik enkel
door een schaduw van tijd en licht

ik wil je meenemen, denk ik dan
stilte met jou maken, sporen
diep verzonken

zodat ik elk moment
kan voelen, veel meer dan zien
veilig in verdriet

de lokroep
van het samen reizen
wanneer de eerste zeilen ruisen
tussen schelpen in het zand

niets anders komt zo dichtbij, fluistert
een stem
en dan met de ogen dicht

... zie ook filmpje: www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=J1Vv7i4P_c0 ...

Schrijver: kerima ellouise, 5 juli 2013

Geplaatst in de categorie: liefde

1
2
3
4
5

3.9 met 9 stemmen

405

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Gerhard Burgers, 12 jaar geleden

zo diep gevoelig ik krijg er kippenvel van Kerima. echt een prachtig gedicht

Hilly Nicolay, 12 jaar geleden

Niets komt zo dichtbij als de stille liefde in ons hart. Het ontroert me.

Annejan Kuperus, 12 jaar geleden

Subliem: 'stilte met jou maken'...!

LadyLove, 12 jaar geleden

Samen reizen met jezelf, 'n uitdaging

Irmlinda de Vries, 12 jaar geleden

Zo diep en stil verzonken hier het verlangen naar liefde gelezen Kerima!

geeraardt, 12 jaar geleden

wie dan loopt
met dichte ogen
voelt meer
hoort meer
ziet zelfs meer
dan werd gehoopt

Pama, 12 jaar geleden

Het is de innerlijke stem die ons leidt en beschermt in verdriet. Mooi gedicht Kerima.

wuitschaert, 12 jaar geleden

schoorvoetende adem die woorden en beelden aait, zeegeruis.

Geef je reactie op deze inzending: