inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 48.637):

Lindebloesemgeur

Wanneer rook ik je bewust,
wanneer dronk ik je eerste thee?
In welke toestand was ik toen,
had ik net voor ‘t eerst gekust, gedanst,
geslapen tussen sterke armen?

Ik drink je geurig aftreksel,
dat teer rood kleurt
en snuif je geur, zoet, wee,
totdat het me bedwelmt,
alsof een deur, een kier,
toont wat ik vroeger dee:

ik fiets langs bomen in Den Haag,
zit op een terras in Sierre,
Sion en Martigny aan Lindelanen,
'k hoor krekels bij een blauw meer,
slent'rend tussen Linden
de zon schijnt op de bergen.....

Nooit wist ik het zo klaar,
tot ik je aan hem
en telkens aan zijn kleren rook
en daarna de bomen in zijn tuin zag staan,
waar hij zijn was te drogen hing.
De boom woof naar ’t open raam
waar we sliepen saam.

Nu pas weet ik, blij
dat vlak bij mij
in onze eigen winkelstraat
een lange rij met Lindebomen staat,
die me op weg naar huis,
diezelfde zoetheid geeft!

Vandaag heb ‘k je thee geplukt
te drogen, op papier gelegd
het geurt nu in mijn keuken!
Alsof bijna,
vandaag, ‘k mijn eigen kind
weer in mijn armen zie.

Schrijver: Ralameimaar, 14 juli 2013


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 149

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Adeleyd
Datum:
19 juli 2013
Ik las je reactie onder mijn gedicht. Daar ik geen e-adres zie, nu hier maar mijn antwoord. Inderdaad grappig hoe geuren mensen terugbrengen naar het verleden

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)