uit het nest
steeds vaker
wil ik het leven vergeten
het handvat breken, achterstallig
zoals de huur
van het huis dat enkel
in mijn hoofd uit muren bestaat
zwart en rokerig
in jouw ogen
past geen dood
zeg je
ik luister verder op de nok
van het dak, de wind
plukt jouw stem
als een veertje
uit de schoorsteen, vliegensklaar
wanneer de avond valt
meet ik de omtrek
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/vlinderwindekind/
Schrijver: kerima ellouise, 29 juli 2013
Geplaatst in de categorie: psychologie