op de heuveltop
novemberlicht
raakt mijn huid aan
als een woord van eenzaamheid
windmolens staan langs de weg
ooit zag ik mezelf spelen
het veroveren was kinderspel
nimmer zal ik nog zien
het hobbelpaard, de lange, eerlijke armen
van een reus
de ongelijke strijd blijft
van helft tot helft ontwricht
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/vlinderwindekind/
Schrijver: kerima ellouise, 7 november 2013
Geplaatst in de categorie: psychologie
Zo lees ik ook in jouw woorden. Mooi Kerima.