Nu groeit het grijs heel hard
Nu groeit het grijs heel hard en alle kleuren wijken
want niets kan hier gezien zijn zonder licht.
De mensen worden moe en groeten nauwelijks
nog, ze willen enkel vluchten naar hun huizen
waar warmte wacht of waar ze kunnen schuilen
ver weg van ’t grijs en van de troosteloosheid die
overal verspreid nog enkel toeneemt met de uren.
Ineens lijkt het of iedereen ten volle woont binnen
de eigen huid en verder niets verloren heeft dan
warmte, dan behaaglijkheid en zomerzon.
Maar wacht, straks komt toch weer iets anders
bovendrijven en bloeien mensen open naar het licht.
Geplaatst in de categorie: emoties