Netgedichten

netgedicht (nr. 50.430):

een ongeborgen kerst

als een gedempte avond
liggen ze al dagen
verpakt op tafel
onaangeroerd
zoals dichte gordijnen

zij is oud en grijs
haast in slaap

het geluid van decemberklokken
gloeit na in haar schoot, het wonder
van weleens

negen maanden had ze
er op gewacht

hij ging zijn eigen leven in

vandaag is het niet anders

Schrijver: kerima ellouise, 28 december 2013

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

een ongeborgen kerst

4.0 met 9 stemmen

444

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Bert Weggemans, 11 jaar geleden

Geniet van je gedichten, ook op youtube met de muziek eronder - mooie combinatie! Zie dat jullie 27 april bij ons in de buurt komen, Magnuskerk in Anloo, ik hoop daar beslist bij te kunnen zijn!

Hazen, 11 jaar geleden

En zomaar kunnen knuffelvlokken naar beneden dwarrelen.

Pama, 11 jaar geleden

Even stil staan kan nooit kwaad, maar vervallen in gezapigheid en zelfgenoegzaamheid is dodelijk. Mooi verwoord, Kerima.

Rudolf, 11 jaar geleden

Te overdenken waard.

switi lobi, 11 jaar geleden

Voelt wrang Kerima en de teleurstelling ook.

wietenswaard, 11 jaar geleden

het gebeurde is gebeurd. wat erover te schrijven valt lees ik nu. en beaam. tesaam. met deze woorden.

Egbert Jan van der Scheer, 11 jaar geleden

Mooi gedicht om op te bezinnen Kerima

Geef je reactie op deze inzending: