Langs de ladder naar beneden
Dag en tijd zijn niet meer
Als ik mijn leven heb
Losgelaten,
Niet meer dan
Een laken vol scheuren
En vlekken rest nog
Van wat ooit mijn
Bestaan was -
Op de plek waar
Mijn leven zich
Gescheurd en gevlekt
Op een ordeloze bult
Heeft neer gevleid
Ontwaar ik een lange
Houten trap die naar
De diepte leidt -
Mateloze diepte
Die misschien wel
De dood kan zijn,
Of anders een nieuw
Leven na mijn
Vorige, dat zojuist
Is afgelopen -
Voorzichtig daal ik
De ladder af waar ik
Na een tijd die
Oneindig lijkt te duren
Gezelschap krijg van
Een grote vurige draak
Die mij met vreugdevolle
Ogen aankijkt en mij
Welkom heet in het nieuwe
Leven - hij is blij dat
Hij me ziet,
En zegt met natte ogen
Dat ik welkom ben om
Hem in zijn eenzaamheid
Hier beneden gezelschap
Te houden-
Hij ziet aan alles
Dat ik een zielsverwant
Van hem ben,
Die bij hem wil horen
Want bij mij komen
Eenzaamheid en verdriet
Uit ogen en uit oren
Nu hoef ik nooit meer
Bang te zijn om in
Eenzaamheid te wonen
Nooit meer bang te
Zijn voor het aanbreken
Van een nieuwe dag
... Cross reference naar mijn gedicht Keerpunt, 2014. ...
Schrijver: Bert Weggemans, 12 februari 2014Geplaatst in de categorie: psychologie