Zo lang ik dit nog kan (na een bezoek aan het woon-en zorgentrum)

Zo lang ik dit nog kan: dit huis opnieuw verlaten,
de weg weer gaan, de vogels horen en de madeliefjes
zien die her en der ontluiken en dit niet enkel
weten van horen zeggen. Heel rustig de krant weer

wegleggen en hoopvol wegdromen en plannen maken
voor morgen en overmorgen, hopend dat misschien
toch iets ervan wel kan, al is er Syrië ook en sterven
mensen op zoveel plaatsen, zelfs van honger en verdriet.

Ik weet het niet, maar waarom voel ik mij soms droef
om dingen die het eigenlijk niet waard zijn, als ik hier
weer mensen zag die nauwelijks nog zien of horen?

We zijn toch voor het licht geboren, hoor je soms,
maar nu is toch mijn hart weer erg bezwaard. Hoe
kunnen wij elkander dragen, wat is leven waard?

Schrijver: Adeleyd, 22 februari 2014

rosa.olaertsskynet.be

ouderdom kwalen aanvaarden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 215