Netgedichten

netgedicht (nr. 51.078):

- De dag, hij draagt nevelsluiers -

Rommelig ontwaakt de dag,
na zijn eerste verschijning
in zijn bloemrijke beschrijvingen
continu gehuld in geluk

levensgeschiedenissen
van enkel vage schemertoestanden
beperkt tot slechts enkele
uitbundige nevelsluiers..

ogenblikken,
die nauwelijks verstaanbaar zijn
vooral plaatselijk met veel betekenis

de lange reisdagen in het leven,
dag, omdat niemand hem herkennen mag

Ontwaken in verbijstering
schittert vriendelijk van de gouden
Shwedagon pagode

de hoge statige eeuwenoude stad
heeft mij doorheen leed en tijd geraakt

mystiek en fascinerend, spreekt dag
de levenswinter met zachte woorden aan

afscheid van dichtbij
wilt hier ongezien zijn rondreis maken

draagt enkel dichte nevelsluiers
gehuld in "authentiek"
ongeweten het aantal dagen geluk

verschijnt enkel in wat achterblijft
nauwelijks doorzichtig de dag,
soms doodgeanalyseerd
draagt hij boodschap, als hij mag.