Netgedichten

netgedicht (nr. 51.161):

Mens toch...

waarom worden dagen geschonken
die trager maar korter zijn
het ochtendroze met avondrood geschonden
leven als zachte rozen of venijn

ik ben mijn weg gegaan
dag na dag met anderen
niemand kan het veranderen
toch blijft bestaan een eeuwig begaan

leven, een flits van wachten
op wat komen moet
eindigheid, één verachten

voorbij het kwaad en goed
kan een mensenkind de pijn verzachten
leven in naderende avondgloed