treurwilg

je was een treurwilg aan de waterkant
waar kroos
en weemoed langs je wortels dreven

ik zat te wachten op een steen
wat verder
en zag de stroming langs je deinen
de kano's vaarden steeds aan je voorbij
of bleven slechts heel even aan je oever toeven.

ik zag hoe zeven kunsten bij je laving zochten:
er waren nieuwe kerven in je stam
na elk voorbijgaan
ik zag je takken treurig naar het water buigen
gordijn van hunkering en hoop
waarin alleen de wind verstrengeld bleef

ik zat te wachten, op een steen,
wat verder
ik heb je droefheid niet verkracht
mijn naam niet in je bast gekerfd

weemoed verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 161