de vier gezusters
in hun voetstap blonk van
mijlenver een kleine ster, beloofd
door wat hun moeder hen vertelde
simpelweg langs vele velden
verwachtingsvol en onverlet
wilde die ster slechts bij hen zijn, toen
elk haar eigen stap in zilte pijn
onzeker neerwaarts
had gezet
de één was doof en sprak geen woord
ze sliep en had de roep der anderen
nog niet gehoord
de ander schreide, stil en kalm
terwijl de derde vol getalm haar stem wist
te veranderen
maar toen de vierde, in haar jonge schijn
de oudste van het stel moest zijn
verliep hun weg zonder meanderen
tezamen voor elkander -en
in teken van het brood en wijn
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...togedicht.php?fotogedicht=vier
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 14 juni 2014
Geplaatst in de categorie: psychologie