Netgedichten

netgedicht (nr. 52.478):

witte roos

niets zal sterven
hier of in het ongekende land
geen vers eindigt er
noch de roos
gevouwen tot engel
in een witte nacht van wolken
die met broze handen
het leven
waar dan ook
ogen geeft
als een voelbare, glanzende
verbinding

Schrijver: kerima ellouise, 23 juli 2014

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: afscheid

witte roos

3.4 met 13 stemmen

481

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:: Katty
Datum:: 22 augustus 2014
Email:: katty.wijnspandora.be; Met een warme glimlach gelezen...! Hoe op deze manier het sterfelijke als on-sterfelijk in aanschouwing van gevleugelde engelenogen wordt omschreven.

Naam:: Jan Haak
Datum:: 27 juli 2014; Mooie troostrijke woorden, Kerima.

Naam:: Gerhard Burgers
Datum:: 24 juli 2014; meer dan schitterend

Naam:: Annejan Kuperus
Datum:: 24 juli 2014
Email:: ajkuperushotmail.com; Wat een heerlijk-leesbaar afscheid; bovenal mooi is de wijze waarop jij ons als lezers/mensen laat zien dat afscheid niet per se definitief hoeft te zijn...!

Naam:: Pama
Datum:: 24 juli 2014; In de hartenklop van een ontluikende rozenknop schuilt een boodschap, een herkenning van onze broosheid als de hemel huilt.

Naam:: Marije Hendrikx
Datum:: 23 juli 2014; Zo heel erg mooi is dit gedicht dat boven en beneden en hier en daar in liefde verbindt.

Geef je reactie op deze inzending: